Latarnia morska im. Stefana Żeromskiego w Rozewiu jest najstarszym czynnym obiektem tego rodzaju w Polsce. Znajdującą się na polskim wybrzeżu Morza Bałtyckiego na przylądku Rozewie w gminie Władysławowo latarnia, została uruchomiono 15 listopada 1822 roku. Od 1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytów została wpisana do rejestru zabytków.
Latarnia morska w Rozewiu była budowana w latach 1821 – 1822, a pierwszym źródłem światła były lampy Arganda. W 1866 roku zmodernizowano latarnię instalując aparat Fresnela I klasy. W 1875 roku zbudowano drugą latarnię o wysokości 28,8 m. Obydwie latarnie działały do 1910 roku, kiedy zdecydowano się na kolejną modernizację i podwyższenie starej – z 1822 roku – latarni, zaś tą z 1875 trwale wyłączono.
29 czerwca 1933 roku latarni w Rozewiu na wniosek Ligi Morskiej i Kolonialnej nadano imię Stefana Żeromskiego upamiętniając w ten sposób jego pobyt w obiekcie i związek twórczości wybitnego polskiego pisarza z Morzem Bałtyckim. W 1963 roku w latarni otwarto Muzeum Latarnictwa, zaś w 1978 roku po raz kolejny zdecydowano się na podwyższenie latarni, tym razem o 8 metrów. Remont i modernizację latarni przeprowadzono jeszcze w latach dziewięćdziesiątych XX wieku oraz w latach 2001-2002 i w 2005 roku, z kolei od 2006 roku latarnia morska w Rozewiu została udostępniona zwiedzającym.
Wieża czynnej latarni morskiej ma 32,7 m, a jej zasięg światła to 26 mil morskich, z kolei wysokość światła to 83,2 m n.p.m.
Na terenie latarni morskiej im. Stefana Żeromskiego znajdują się budynki maszynowni z 1910 roku i syrenownia, obiekty gospodarcze, mieszkalne dla latarników oraz pomnik poświęcony Stefanowi Żeromskiemu, a także pomnik zaślubin Polski z Morzem Bałtyckim. W odległości około 190 metrów od starej latarni w Rozewiu znajduje się powstała w 1875 roku druga „nowa” latarnia morska.
Zdjęcia: Latarnia Morska w Rozewiu i obiekty znajdujące się tuż obok latarni, fot. Tomasz Sanecki