9 grudnia 1945 roku generał George Patton został ciężko ranny w wypadku samochodowym w Mannheim w Niemczech. W wyniku obrażeń zmarł 21 grudnia w szpitalu w Heidelbergu.
George Patton był jednym z najbardziej znanych amerykańskich dowódców w czasie II wojny światowej. Obrósł nie tylko legendą i zyskał miano bohatera narodowego, jednak słynął także z kontrowersyjnych wypowiedzi i zachowań, które miały wpływ na jego karierę wojskową.
Patton urodził się 11 listopada 1885 roku w San Gabriel, w stanie Kalifornia i od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie sportem i wojskiem. W 1912 roku reprezentował Stany Zjednoczone na igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie w Szwecji w konkurencji pięcioboju nowoczesnego. Następnie związał swoją karierę z wojskiem. Wziął udział w walkach w czasie I wojny światowej w 1917 roku po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny. We Francji organizował korpus pancerny.
Po wojnie George Patton nadal związany z wojskiem specjalizował się w rozwoju broni pancernej, jak również zaprzyjaźnił się z późniejszym generałem i prezydentem Stanów Zjednoczonych Dwightem Eisenhowerem. W czasie II wojny światowej podjął się organizacji wojsk pancernych w ramach 2. Dywizji Pancernej, wziął udział w walkach w Afryce Północnej, zaś w marcu 1943 roku otrzymał awans na generała porucznika i objął dowodzenia nad 7. Armią, z którą wylądował na Sycylii w ramach operacji „Husky”. Na Sycylii Patton rozpoczął wyścig z brytyjskim generałem Bernardem Law Montgomerym o opanowanie Messyny. Patton po zajęciu Palermo rozpoczął szybki marsz na Messynę uprzedzają wojska brytyjskie Montgomerego.
Sukcesy wojskowe Pattona wkrótce przyćmiły incydenty z jego udziałem. Po tym jak spoliczkował jednego z żołnierzy, którego oskarżył o symulowanie, Patton został odsunięty od dowództwa nad 7. Armią.
Następnie Pattona mianowano dowódcą 1. Grupy Armii w ramach akcji „Fortitude”, które celem było zmylenie Niemców co do rzeczywistego lądowania aliantów we Francji w 1944 roku. Po inwazji na Francję 6 czerwca 1944 roku i sukcesach wojsk alianckich, Patton otrzymał dowództwo nad 3. Armią, z którą wyzwolił północną Francję aż po miasto Metz. Wojska Pattona brały również udział w walkach w Ardenach w grudniu 1944 roku, a następnie już na terenie III Rzeszy, gdzie zajął Zagłębie Saary, południowe Niemcy oraz część okupowanej Czechosłowacji, gdzie na wyraźny rozkaz Eisenhowera wstrzymał dalszy pochód swoich wojsk.
Po zakończeniu wojny w Europie George Patton został gubernatorem wojskowym Bawarii. Patton dość szybko ustąpił ze stanowiska po licznych niepopularnych wypowiedziach pod adresem Związku Radzieckiego i polityki Stanów Zjednoczonych wobec denazyfikacji w Niemczech.
Tuż przed powrotem do Stanów Zjednoczonych George Patton 9 grudnia 1945 roku George Patton uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego został sparaliżowany. Odniesione obrażenia kręgosłupa i głowy doprowadziły do śmierci Pattona w szpitalu w Heidelbergu w Niemczech 21 grudnia 1945 roku. Śmierć Pattona przez wiele lat była obiektem spiskowych teorii, w których doszukiwano się zamachu na życie jednego z najbarwniejszych dowódców II wojny światowej.
Zdjęcia:
Generał George Smith Patton Jr., źródło; 7 lipca 1944, zeskanowano z akt osobowych Pattona dostępnych w Centrum Rejestrów Personelu Wojskowego, autor nieznany, domena publiczna, za Wikimedia Commons;
George Smith Patton Jr., źródło: Library of Congress, Reproduction Number: LC-USZ62-25122, z zasobów Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych, domena publiczna, za Wikimedia Commons;
Wojska 3 Armii generała Pattona w marszu w kierunku Bastogne, źródło: data: 28 stycznia 1945 roku, domena publiczna, za Wikimedia Commons.