KARTKA Z KALENDARZA – 5 MAJA

5 maja 1821 roku na Wyspie św. Heleny zmarł Napoleon Bonaparte, francuski wojskowy, polityk, Pierwszy Konsul Republiki Francuskiej, cesarz Francuzów oraz król Włoch.

Napoleon Bonaparte urodził się na Korsyce. Już jako młody oficer brał udział w rewolucji francuskiej. W 1794 roku został awansowany do stopnia generała. Prowadził udane kampanie we Włoszech, zajął Belgię, a także zorganizował wyprawę do Egiptu. W 1799 roku wziął udział w zamachu stanu, przejmując władzę jako pierwszy konsul – 9 listopada 1799 władzę przejęli formalnie trzej konsulowie – pierwszym konsulem był Bonaparte, drugim Cambacérès, zaś trzecim Lebrun, jednak faktyczną władzę miał tylko Napoleon Bonaparte. Otworzyło mu to drogę do przejęcia całości rządów we Francji i koronowania się w 1804 roku na cesarza Francuzów.

W kolejnych latach doprowadził do powiększenia terytorium Francji, odnosząc spektakularne zwycięstwa jak 2 grudnia 1805 roku pod Austerlitz – bitwa trzech cesarzy /Francja – Napoleon Bonaparte, Austria – Franciszek, Rosja – Aleksander/, w której wojska Napoleona Bonaparte rozbiły siły austriacko-rosyjskie. W wyniku podbojów i aneksji Napoleon Bonaparte powiększył terytorium Francji do około 750 tys. km2. Do Francji przyłączono: Belgię, Holandię, ziemie niemieckie, włoskie, jak również uzależnione od Francji zostały – Włochy, Hiszpania, Związek Reński, Republika Helwecka oraz Księstwo Warszawskie.

Zwycięstwa i podboje Napoleona Bonaparte zakończyły się wraz z wyprawą na Rosję. Mimo zajęcia Moskwy, cesarzowi nie udało się podbić państwa cara Aleksandra I, a podczas odwrotu spod Moskwy jego armia została zdziesiątkowana przez panujące w Rosji jesienno-zimowe warunki, a także brak żywności i nieustanne ataki wojsk rosyjskich. Kampania w Rosji była początkiem końca Napoleona Bonaparte.

Napoleon Bonaparte (1769-1821) pod Arcole, Grafika i Rysunek sprzed 1900 roku, sygnatura: G.49054/I, źródło: Biblioteka Narodowa, domena publiczna

Do jego upadku doszło w bitwie pod Lipskiem 16-19 października 1813 roku. W kwietniu 1814 roku Bonaparte zdecydował się abdykować, po czym został zesłany na wyspę Elbę położoną na Morzu Tyrreńskim. Po ucieczce 26 lutego 1815 roku powrócił do Francji, gdzie rozpoczęło się jego słynne 100 dni. Jego rządy we Francji zakończyły się ostatecznie w bitwie pod Waterloo 18 czerwca 1815 roku. Klęska cesarza Francuzów miała decydujący wpływ na jego sytuację. Zesłany na wyspę św. Heleny zmarł tam po sześcioletnim pobycie, 5 maja 1821 roku.

Zdjęcia:

Napoleon Bonaparte – Narodowa Galeria Sztuki w Waszyngtonie, za Wikimedia Commons, domena publiczna;

Napoleon Bonaparte (1769-1821), pocztówka z 1938 roku, Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich, sygnatura: DŻS XII 8b/p.28/269, źródło: Biblioteka Narodowa, domena publiczna.

Scroll to Top