3 marca 1947 roku Najwyższy Trybunał Narodowy w Warszawie ogłosił wyroki w procesie byłych wysokich przedstawicieli hitlerowskich władz Warszawy: Ludwiga Fischera, Maxa Daume i Josefa Meisinger, skazanych na karę śmierci oraz Ludwiga Leista skazanego na 8 lat pozbawienia wolności.
Ludwig Fischer został skazany między innymi że w okresie od 26 października 1939 roku do stycznia 1945 roku z ramienia niemieckich władz okupacyjnych był szefem, a potem gubernatorem dystryktu warszawskiego, brał udział w kierownictwie administracji niemieckiej uznanej za organizację przestępczą, a także w licznych zbrodniach. Został stracony 8 marca 1947 roku w Warszawie.
Max Daume był współodpowiedzialny za zamordowanie 106 mężczyzn w Wawrze pod Warszawą, gdzie Niemcy dokonali masowej zbrodni za zabicie dwóch niemieckich podoficerów, do których w wawerskiej restauracji strzelali kryminaliści. Skazany na karę śmierci został stracony w Warszawie 7 marca 1947 roku.
Josef Meisinger był komendantem Urzędu Policji i Służb Bezpieczeństwa dla Okręgu Warszawskiego. Odpowiedzialny za okrutne aresztowania, torturowanie i zabójstwa obywateli polskich m.in. za przeprowadzeni akcji „AB” oraz kierowanie egzekucjami w Palmirach. W Warszawie otrzymał ze względu na brutalność i popełnione zbrodnie „Rzeźnikiem Warszawy. W 1941 roku został mianowany attaché policyjnym w Tokio, gdzie przebywał do 6 września 1945 roku kiedy aresztowało go wojsko amerykańskie. Josef Meisinger został przekazany stronie polskiej i skazany na karę śmierci, którą wykonano w więzieniu mokotowskim w Warszawie 7 marca 1947 roku.
Ludwig Leist pełnił funkcję kierownika wydziału administracji niemieckiej w Warszawie w okresie od października 1939 roku do marca 1940 roku, a następnie pełnomocnik gubernatora Hansa Franka jako starosta miejski Warszawy od marca 1940 roku do 31 lipca 1944 roku. Za prześladowania ludności polskiej i żydowskiej został skazany na 8 lat pozbawienia wolności. Zmarł w Niemczech w 1967 roku.