HISTORIA - KARTKA Z KALENDARZA - 31 MARCA

31 marca 1831 roku podczas powstania listopadowego stoczono bitwy pod Wawrem i Dębem Wielkim.

Wybuch powstania listopadowego był kolejnym zrywem Polaków w dążeniu do odzyskania niepodległości. Pomimo początkowych sukcesów, zakończył się on sromotną klęską, która na długo zapadła Polakom w pamięci. Nadzieję Polakom na odniesienie zwycięstwa dały zwycięskie bitwy, jakie stoczyły wojska polskie pod Stoczkiem 14 lutego 1831 roku, 25 lutego pod Olszynką Grochowską /jedna z największych bitew powstania/ oraz Wawrem i Dębem Wielkim – 31 marca 1831 roku.

Pod Wawrem wojska polskie dowodzone przez Ignacego Prądzyńskiego zmusiły oddziały generała Fiodora Geismara do odwrotu na Dębe Wielkie. Tam jednak wraz z pozostałym korpusem generała Rosena wojska rosyjskie zostały pokonane przez Polaków. Straty rosyjskie wyniosły około 5 tysięcy żołnierzy, jednak mimo sukcesu generał Skrzynecki nie zdecydował się na kontynuowanie pościgu i całkowite rozbicie wojsk rosyjskich.

Wojska polskie odniosły jeszcze zwycięstwo pod Iganiami, 10 kwietnia, jednak nasi dowódcy nie potrafili wykorzystać politycznie i wojskowo odniesionych sukcesów, a klęską pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku spowodowała utratę inicjatywy strategicznej i zmusiło wojska polskie do przejścia do defensywy.

Przewaga wojsk rosyjskich, brak pomocy i jakiekolwiek reakcji mocarstw zachodnich wobec sprawy polskiej, ale również sama postawa przywódców powstania – niewierzących w możliwość zwycięstwa, doprowadziła we wrześniu do zdobycia Warszawy przez wojska rosyjskie przez feldmarszałka Iwana Paskiewicza, a w październiku do upadku całego powstania.

Zdjęcie: Wprowadzenie na Zamek Królewski jeńców i sztandarów zdobytych pod Wawrem i Dębem Wielkim, autor: Marcin Zaleski (1796–1877), za Wikimedia Commons, domena publiczna.