79. lat temu nazistowskie Niemcy zaatakowały Polskę

1 września 1939 roku o godzinie 4.40 nalotem niemieckich samolotów Luftwaffe na Wieluń rozpoczęła się II wojna światowa. Agresja nazistowskich Niemiec na Polskę zapoczątkowała trwający prawie 6 lat konflikt zbrojny. Pięć minut po nalocie na Wieluń o 4.45 niemiecki pancernik Schleswig-Holstein zaczął ostrzeliwać polską składnicę wojskową na Westerplatte. Trwająca od 1 do 7 września obrona Westerplatte przez polskich żołnierzy była zarazem pierwszą bitwą II wojny światowej w Europie.

Liczące ok. 200 żołnierzy polskie oddziały bohatersko broniły placówki, odpierając ataki zarówno z morza, lądu, jak i powietrza. Załoga Westerplatte miała utrzymać się na pozycjach przez 12 godzin, a broniła się 7 dni, dzięki czemu ich postawa urosła do miana legendy i już w czasie trwania kampanii wrześniowej była symbolem polskiego oporu przeciwko niemieckiej agresji.

Polska mimo bohaterskiej obrony, miażdżącej przewagi wroga, ataku 17 września Związku Radzieckiego na wschodnie granicy Polski, ale także zdrady naszych sojuszników – Wielkiej Brytanii i Francji, które nie udzieliły nam pomocy – po miesiącu walk przestała istnieć i została podzielona między Niemcy i Związek Radziecki. W tym czasie do historii przeszła obrona Westerplatte, bitwa nad Bzurą – największe starcie kampanii wrześniowej – Łodzią, Wizną, Tomaszowem Lubelskim, Mokrą, twierdzą Modlin, Kockiem – ostatnia bitwa kampanii wrześniowej stoczona przez regularne wojsko – a także obrona Warszawy, Helu, Gdyni, Kępy Oksywskiej i innych miast.

Klęska wrześniowa mimo upadku państwa podzielonego między nazistowskie Niemcy i Związek Radziecki nie zachwiała polskim społeczeństwem i żołnierzami. Powstały we Francji, a później przeniesiony do Wielkiej Brytanii rząd polski na czele z gen. Władysławem Sikorskim był symbolem polskiego oporu, a Polacy walcząc na frontach II wojny światowej w Europie i Afryce Północnej udowodnili nie tylko swoją wartość bojową, ale potwierdzali, że mimo klęski we wrześniu 1939 roku polski żołnierz nie złożył broni. Dowodem na to był udział polskich żołnierzy w bitwach o Narwik, Monte Cassino, Arnhem i wielu innych miastach europejskich, ale także w Afryce Północnej. Do symbolu polskiego oporu przeszło również powstanie warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku. Ten polski zryw, którego celem było wyzwolenie Warszawy spod okupacji niemieckiej, mimo klęski do dziś jest przykładem nieustannego oporu wobec okupanta.

Zdjęcie - Schleswig Holstein ostrzeliwuje polskie wybrzeże we wrześniu 1939 roku, źródło: Apoloniusz Zawilski (1972) "Bitwy Polskiego Września", Warszawa - Nasza Księgarnia za Wikimedia Commons.