6 czerwca 1794 roku wojska polskie w bitwie pod Szczekocinami doznały klęski w starciu z dwudziestosiedmiotysięczną armią prusko-rosyjską, dowodzoną przez króla Prus Fryderyka Wilhelma II i gen. mjr. Fiodora Denisowa. Bitwa ta zapoczątkowała upadek powstania kościuszkowskiego, którego efektem był III rozbiór Polski w 1795 roku.
Liczące około 15 tysięcy wojska polskie pod dowództwem Tadeusza Kościuszki starły się z połączonymi siłami rosyjsko-pruskimi /około 26 tys. żołnierzy/ dowodzonymi przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II i generała Fiodora Denisova. Wojska rosyjsko-pruskie miały przewagę zarówno w liczbie żołnierzy, jak również w armatach i po kilkugodzinnej walce pokonały armię polską. W bitwie ciężko ranny został Bartosz Głowacki – bohater spod Racławic, który wkrótce zmarł w Kielcach.
Klęską pod Szczekocinami miała ogromny wpływ na morale żołnierzy, a także dalszy przebieg powstania kościuszkowskiego. Wkrótce upadł Kraków, a kolejna klęska pod Maciejowicami, gdzie Tadeusz Kościuszko dostał się do niewoli przesądziła o losach powstania. Wkrótce padła także stolica Rzeczpospolitej – Warszawa, krwawo zdobyta przez rosyjskie wojska.
Efektem klęski insurekcji kościuszkowskiej był III rozbiór Polski w 1795 roku, a tym samym ostateczny upadek Rzeczypospolitej Polskiej.
Zdjęcia:
Bitwa pod Szczekocinami 6 czerwca 1794 roku, autor: Michał Stachowicz, za Wikimedia Commons, domena publiczna;
Tadeusz Kościuszko, autor: Grabowski Adam (1875-1941), współautor: Wilder Hieronim, sygnatura: G.61221, Biblioteka Narodowa, domena publiczna.