29 stycznia 1655 roku rozpoczęła się bitwa pod Ochmatowem, w której naprzeciwko siebie stanęły połączone wojska polsko-tatarskie pod wodzą hetmanów wielkiego koronnego Stanisława Rewery Potockiego i polnego Stanisława Lanckorońskiego i wojska kozacko-rosyjskie pod wodzą Bohdana Chmielnickiego.
Bitwa w początkowej fazie zapowiadała zwycięstwo wojsk polsko-tatarskich, które rozbiły jazdę kozacko-moskiewską, uratowaną jednak przez atak wojsk Chmielnickiego. W kolejnych dniach zdecydowano o rozpoczęciu przez wojska koronne oblężenia taboru. Zakończyło się one jednak niepowodzeniem, a wojska tatarskie prawdopodobnie przekupione przez hetmana Chmielnickiego wypuściły z oblężenia oddziały kozacko-moskiewskie.
Bitwa pozostała nierozstrzygnięta, a obydwie strony konfliktu poniosły ogromne straty. Ponadto Tatarzy stawiali coraz bardziej wygórowane żądania wobec wojsk koronnych, które wobec strat i demoralizacji nie były w stanie podjąć skutecznej walki z wrogiem. Bitwa pod Ochmatowem zakończona 1 lutego 1655 roku obnażyła po raz kolejny stan wojska koronnego i Rzeczypospolitej. Polscy dowódcy mieli szansę zadania klęski połączonych siłom kozacko-moskiewskim, którym ostatecznie udało się wyjść z oblężenia i uniknąć katastrofy.
Zdjęcia:
Portret Bohdana Chmielnickiego – miedzioryt Wilhelma Hondiusa (1651), zbiór: Biblioteka Narodowa w Warszawie, źródło/fotograf: www.polona.pl, za Wikimedia Commons, domena publiczna,
Anonimowy portret z XVII wieku Stanisława Rewery Potockiego, źródło: praca własna: Image taken by Mathiasrex, Maciej Szczepańczyk, za Wikimedia Commons, domena publiczna,
Portret Bohdana Chmielnickiego ze zbiorów Państwowego Muzeum Historycznego w Moskwie, domena publiczna, za Wikimedia Commons,