29 maja 1453 roku sułtan Imperium Osmańskiego Mehmed II zdobył stolicę Cesarstwa Wschodniorzymskiego /Bizancjum/ – Konstantynopol.
1453 rok przeszedł do historii Europy i świata jako jedna z najważniejszych dat, która na zawsze zmieniła oblicze chrześcijaństwa i islamu. Zdobycie Konstantynopola i upadek Cesarstwa Wschodniorzymskiego było bowiem nie tylko przełomowym wydarzeniem dla świata chrześcijańskiego, ale zapoczątkowało kolejne triumfy Imperium Osmańskiego, które z roku na rok powiększało swój obszar kosztem chrześcijańskich narodów w Europie.
Oblężenie stolicy Bizancjum – Konstantynopola rozpoczęło się 2 kwietnia 1453 roku. Według różnych źródeł armia sułtana liczyła od 80 do 200 tysięcy żołnierzy, zaś obrońców było zaledwie 8 tysięcy. Mimo to stolica Cesarstwa Wschodniorzymskiego długo się broniła, aż do 29 maja 1453 roku, kiedy wojska sułtana Imperium Osmańskiego Mehmeda II zdobyły i złupiły miasto. Upadek Konstantynopola i śmierć ostatniego cesarza wschodniorzymskiego Konstantyna XI Dragazesa spowodowały ostateczny upadek, istniejącego od 395 roku, Cesarstwa Wschodniorzymskiego.
Zdobycie Konstantynopola dla Osmanów umożliwiło im opanowanie wschodniego basenu Morza Śródziemnego. Uzyskanie kontroli nad obszarem na pograniczu Azji Mniejszej i Europy wykorzystał w pełni Sulejman Wspaniały, za czasów którego Turcja przeżywała największy rozkwit, stając się światowym imperium.
