21 marca 1871 roku Otto von Bismarck został mianowany pierwszym kanclerzem II Rzeszy Niemieckiej.
Bismarck uważany jest za twórcę nowoczesnych Niemiec. Obeznanie na arenie politycznej i międzynarodowej zdobył dzięki podróżom dyplomatycznym po Niemczech, Francji, Danii, Włoszech oraz jako ambasador w Petersburgu. 8 października 1862 roku objął przewodnictwo rządu w Prusach oraz został ministrem spraw zagranicznych.
Podczas trzech zwycięskich wojnach:
– z Danią w 1864 roku – wojna zakończyła się pokojem w Wiedniu 20 października 1864 roku, na mocy którego Dania zrzekła się Szlezwiku i Holsztynu na rzecz Austrii i Prus /na mocy układu z Gastein z sierpnia 1865 roku Prusy otrzymały Szlezwik, a Austria Holsztyn/;
– z Austrią w 1866 roku – zakończona pokojem w Pradze 23 sierpnia 1866 roku, na mocy którego Austria zgodziła się na rozwiązanie Związku Niemieckiego, na nową organizację Niemiec bez swego udziału, a także zrzeczenie się praw do Szlezwiku i Holsztyna;
– z Francją w 1870-1871 roku – zakończona 10 maja 1871 roku we Frankfurcie nad Menem. Francja podpisała upokarzający pokój, na mocy którego przekazywała Prusom Alzację i Lotaryngię.
Bismarck mógł przejść do ostatniego etapu, czyli zjednoczenia wszystkich państw niemieckich pod przewodnictwem Prus. Już w trakcie wojny z Francją, Bismarck uzyskał zgodę władców południowoniemieckich na akces do Związku Północnoniemieckiego, a następnie do Rzeszy Niemieckiej. Oficjalne proklamowanie Cesarstwa Niemieckiego nastąpiło 18 stycznia 1871 roku, a data ta została przez Bismarcka wybrana nie przypadkowo. Chodziło mu przede wszystkim, aby symbolizowała ona ciągłość rozwojową monarchii Hohenzollernów – od koronacji Fryderyka I na króla pruskiego 18 stycznia 1701 roku, do przekazania korony cesarskiej Wilhelmowi I.
W ten właśnie sposób chciał Bismarck przekonać wahającego się króla Prus, aby przyjął koronę, dlatego także posłużył się podstępem. Poprzez odpowiednią gratyfikację, przekonał Ludwika Bawarskiego, aby przekazał list Wilhelmowi, w którym ofiarowywał mu koronę cesarską w imieniu wszystkich monarchów niemieckich. Król pruski otrzymał list w Wersalu, tam też w Sali Zwierciadlanej doszło do koronacja Wilhelma I na cesarza niemieckiego i ogłoszono światu powstanie II Rzeszy Niemieckiej.
21 marca 1871 roku Bismarck został mianowany pierwszym kanclerzem II Rzeszy Niemieckiej, jego rząd przetrwał do 20 lutego 1890 roku.
Zdjęcia:
Otto von Bismarck, grafika z 1893 roku według autorstwa: Rohr Wilhelm (1848-1907) Rytownik, sygnatura: G.53514/Sz., Biblioteka Narodowa, domena publiczna.
Otto von Bismarck, kanclerz Cesarstwa Niemieckiego – reprodukcja obrazu sprzed 1890 roku, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, sygnatura: 1-E-10137;
Portret Otto von Bismarcka, portret z 1863 roku, sygnatura: F.15433/AFF.I-21, Biblioteka Narodowa, domena publiczna.