14 sierpnia 1385 roku w Krewie podpisano unię polsko-litewską, regulującą stosunek Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz włączająca jako część składową Litwę do Królestwa Polskiego.
Unia w Krewie to jedno z najważniejszych dla przyszłości Polski porozumień. Na jego mocy Jagiełło zobowiązał się, że zarówno on, jak i jego bracia, a także szlachta i naród litewski przyjmą wiarę chrześcijańską, zapłaci 200 tysięcy florenów księciu austriackiemu Wilhelmowi za niedotrzymanie mariażu z Jadwigą Andegaweńską, a także przyrzekł zjednoczenie ziem, które Królestwo Polskie utraciło lub zostały od niego odłączone.
Zdjęcia:
Król Polski Władysław II Jagiełło, źródło: autor: Jan Matejko, za Wikimedia Commons, domena publiczna;
Królowa Jadwiga Andegaweńska, źródło: Królowie i książęta: rysunki Jana Matejki, Matejko Jan (1838-1893), Biblioteka Narodowa, Sygnatura: A.2917/Repr.XIX/IV-27, domena publiczna.
Warto dodać, że 11 stycznia 1386 roku w Wołkowysku /obecnie Białoruś/ podpisano umowę między Jagiełłą a panami polskimi w sprawie zgody wielkiego księcia litewskiego na objęcie tronu polskiego i poślubienia Jadwigi Andegaweńskiej. Dokument w Wołkowysku z 11 stycznia 1386 roku był konsekwencją unii w Krewie, uściślał bowiem kwestię objęcia korony polskiej i małżeństwa z Jadwigą. Już 2 lutego w Lublinie dokonano elekcji Jagiełły na króla Polski, 15 lutego Jagiełło przyjął chrzest – nadano mu wówczas imię Władysław – a 18 lutego odbył się ślub Jadwigi z Władysławem Jagiełłą.
Kulminacją wszystkich działań związanych z unią w Krewie, umową w Wołkowysku była koronacja Władysław Jagiełły na króla Polski w katedrze na Wawelu 4 marca 1386 roku, co oznaczało formalną unię personalną Polski z Litwą. Akt koronacji Władysława Jagiełły na króla Polski był również początkiem dynastii Jagiellonów, która panowała w Polsce do śmierci Zygmunta II Augusta w 1572 roku.
Unia w Krewie i związek Litwy oraz Polski umożliwiły Władysławowi Jagielle nie tylko zyskanie silnego sojusznika w walce z Zakonem Krzyżackim. Zawiązanie unii stanowiło przeciwwagę dla Krzyżaków, a ponadto zapewniło mu polski tron. Z kolei dla Polski była to szansa na wzrost jej znaczenie w świecie chrześcijańskim, bowiem to Polska drogą pokojową miała chrystianizować pogańską Litwą, ale również liczyły się względu gospodarcze. Królestwo Polskie dążyło do rozszerzenia granic na wschód i prowadzenie tam handlu, czym zainteresowana była szlachta polska.
