12 maja 1926 roku rozpoczął się w Polsce tzw. Przewrót Majowy, na czele którego stanął marszałek Józef Piłsudski. Rządy w Polsce przejął obóz sanacji. Podjęty przez marszałka Piłsudskiego marsz na czele wiernych mu oddziałów doprowadził do ustąpienia prezydenta i premiera Polski, ponadto w wyniku walk trwających w Warszawie śmierć poniosło około 400 osób.
Piłsudski po powołaniu rządu Wincentego Witosa 10 maja 1926 roku przypuścił na niego atak, mówiąc w wywiadzie dla „Kuriera Porannego”:
„Staję do walki, tak, jak i poprzednio, z głównym złem państwa: panowaniem rozwydrzonych partii i stronnictw nad Polską, zapominaniem o imponderabiliach, a pamiętaniem tylko o groszu i korzyści”
Działania Piłsudskiego miały na celu wywarcie nacisku na rządzących, bowiem marszałek liczył na rozpad koalicji i powołanie nowego rządu. Już 11 maja wieczorem do Warszawy zaczęły kierować się wojska wierne Piłsudskiemu. Warto podkreślić, że ustępujący 10 maja minister spraw wojskowych generał Lucjan Żeligowski zarządził wcześniej manewry pod Warszawą, powierzając dowództwo nad wojskami właśnie marszałkowi Piłsudskiemu. Nowy minister spaw wojskowych generał Józef Malczewski nakazał powrót oddziałom do miejsc stacjonowania, jednak rozkaz ten nie został wykonany. Sytuacja stawała się coraz bardziej napięta w stolicy, co skutkowało dzień później eskalacją konfliktu.
12 maja przed południem Józef Piłsudski wyjechał do Belwederu, gdzie chciał się spotkać z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim. Nie zastał go tam, bowiem Wojciechowski wyjechał do Spały. Do spotkania obydwu polityków doszło dopiero między godziną 16.00 a 17.00 na moście Poniatowskiego, jednak żaden z polityków nie chciał ustąpić. Wojciechowski reprezentował legalne władze, domagając się ustąpienia marszałka i jego żołnierzy, zaś Piłsudski żądał ustąpienia gabinetu Wincentego Witosa.
W stolicy wybuchły walki, które pochłonęły około 400 ofiar, wśród których byli zarówno żołnierze, jak i cywile. W trwających walkach siły wierne Piłsudskiemu zyskiwały przewagę, wobec czego rząd Wincentego Witosa oraz prezydent Stanisław Wojciechowski ustąpili ze stanowisk. Po dwóch dniach walk, 14 maja, gabinet Witosa podał się do dymisji, a w ślad za nim podobną decyzję podjął prezydent Wojciechowski. Najwyższa władza w państwie przeszła w ręce marszałka sejmu Macieja Rataja, który 15 maja wydał Obwieszczenie o przejęciu obowiązków głowy państwa w związku z rezygnacją prezydenta Stanisława Wojciechowskiego.
Po przewrocie majowym i ustąpieniu Wincentego Witosa i Stanisława Wojciechowskiego, już 15 maja powołano nowy rząd z Kazimierzem Bartlem, zaś ministrem spraw wojskowych został Józef Piłsudski. Marszałek 31 maja został przez Zgromadzenie Narodowe wybrany prezydentem Polski, ale Piłsudski odrzucił ten wybór, uważając, że prezydent ma zbyt małe prerogatywy, aby odgrywać jakąkolwiek rolę w państwie. Dzień później, 1 czerwca wskazany przez Józefa Piłsudskiego nowy kandydat – Ignacy Mościcki został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na prezyddenta Polski.
Po przewrocie majowym w Polsce rozpoczęły się tzw. rządy sanacji, które trwały w kraju aż do upadku II Rzeczypospolitej we wrześniu 1939 roku.
Zdjęcia:
Marszałek Józef Piłsudski (3. z lewej) w otoczeniu oficerów na moście Poniatowskiego udaje się na spotkanie z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim. Widoczni od lewej: podpułkownik Kazimierz Stamirowski, porucznik Marian Żebrowski, generał Gustaw Dreszer-Orlicz, major Tadeusz Jaroszewicz oraz porucznik Michał Galiński, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, Autor: Fuks Marian, sygnatura: 22-243;
Marszałek Polski Józef Piłsudski (na pierwszym planie z lewej) w towarzystwie m.in. generała Gustawa Orlicz-Dreszera (na pierwszym planie z prawej) na moście Poniatowskiego, przed rozmową z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, data wydarzenia: 12 maja 1926 roku, Autor: Fuks Marian, Sygnatura: 1-P-2702a, domena publiczna;
Stanisław Wojciechowski. Fotografia portretowa, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, Sygnatura: 1-A-1279, domena publiczna.