25 marca 1821 roku Grecja ogłosiła niepodległość, rozpoczynając tym samym powstanie przeciwko Imperium Osmańskiemu, które zakończyło się wyzwoleniem kraju spod prawie 400-letniej niewoli tureckiej.
Wojna o niepodległość Grecji była wydarzeniem, które zapowiadało w przyszłości walkę państw na Półwyspie Bałkańskim o wyzwolenie spod okupacji tureckiej. Sukces powstania greckiego nie byłby możliwy bez interwencji największych mocarstw europejskich z I połowy XIX wieku – Rosji, Wielkiej Brytanii i Francji.
W lipcu 1827 roku w Londynie rozpoczęła się konferencja poświęcona sprawom Grecji, ponadto w październiku 1827 roku połączona flota francusko-rosyjsko-brytyjska pokonała pod Navarino flotę turecko-egipską dowodzoną przez sułtana Mahmuda II, zaś rosyjska armia, która dość szybko zajęła Mołdawię i Wołoszczyznę ruszyła na Konstantynopol, czym zmusiła Turcję do podpisania w 1829 roku w Adrianopolu pokoju i uznania niezawisłości Grecji oraz przyznania jej szerokiej autonomii.
Ostatecznie 3 lutego 1830 roku mocarstwa europejskie w Londynie podpisały protokół, na mocy którego przyznano Grecji niepodległość, zaś 15 lutego 1832 roku w protokole londyńskim podpisanym przez Rosję, Francję i Wielką Brytanię określono granice Grecji, a także jej ustrój. Na tron wstąpił Otton I Wittelsbach, którego zdetronizowano w 1862 roku.
