13 kwietnia 1598 roku król Henryk IV Burbon ogłosił edykt nantejski, który wprowadził wolność wyznania i równouprawnienie protestantów wobec katolików.
Edykt nantejski kończył wojny religijne we Francji, wprowadzając nie tylko wolność wyznania, ale umożliwiał protestantom budowę własnych szkół, urzędów. Z kolei hugenoci mogli wyznawać swobodnie swoją wiarę poza Paryżem, a jako gwarancję bezpieczeństwa otrzymali 200 twierdz we Francji, w tym twierdzę La Rochelle.
Edykt nantejski został odwołany przez Ludwika XIV w 1685 roku. Tym samym została we Francji zniesiona tolerancja religijna, a protestantom zakazano wszelkich praktyk religijnych. Polityka Ludwika XIV miała na celu zaprowadzenie jedności wyznaniowej w całym kraju, dlatego w tym celu stopniowo ograniczał swobody religijne protestantów.
W 1669 roku w prowadził zakaz zwoływania synodów narodowych i kontaktowania się synodów prowincjonalnych, a następnie protestantów usuwano z urzędów, pozbawiano dzierżaw, a dopełnieniem antyprotestanckiej polityki Ludwika XIV było odwołanie w 1685 roku edyktu nantejskiego. Kościoły protestanckie miały zostać zniszczone, szkoły protestanckie zamknięte, a szykany stosowane wobec opornych protestantów doprowadziły w kolejnych latach do emigracji z Francji nawet 800 tys. osób, które szukały schronienia przed prześladowaniami.