10 września 1891 roku w Warszawie urodził się Roman Witorzeniec, pierwszy dowódca 1 Pułku Strzelców Bytomskich, następnie 51 pułku piechoty oraz 43 i 44 Pułku Strzelców.
Roman Witorzeniec służył w Drużynach Strzeleckich między sierpniem 1914 a lipcem 1917 roku, w Legionach Polskich był dowódcą 2 kompanii, a później dowódcą 4 pułku piechoty. Po kryzysie przysięgowym do lutego 1919 roku był dowódcą 3 batalionu 3 pułku piechoty.
W lutym 1919 roku objął jako major dowództwo nad Batalionem Strzelców nr 7, który na mocy rozkazu nr 127 Głównego Dowództwa Wojsk Polskich w Poznaniu z 17 maja 1919 roku przekształcono w 1 Pułk Strzelców Bytomskich. 17 maja 1919 roku major Witorzeniec wydał również pierwszy rozkaz do żołnierzy Pułku Strzelców Bytomskich, z którym objął pogranicze polsko-niemieckie na odcinku Wieluń od Wieruszowa do Praszki. Tam dowodził pułkiem 23 czerwca 1919 roku w starciu z niemieckim Grenzschutzem pod Wieruszowem, 24 czerwca pod Mieleszynem oraz 25 i 26 czerwca pod Bolesławcem.
9 lutego 1920 roku Pułk Bytomski, a wraz z nim major Witorzeniec przeszedł po komendę dowództwa Frontu Wielkopolskiego. Podczas pobytu w Wielkopolsce, 10 marca 1920 roku na mocy rozkazu Ministerstwa Spraw Wojskowych 1 Pułk Strzelców Bytomskich został przemianowany na 167 pułk piechoty i przydzielony razem z 155. i 159. pułkami piechoty do VII Wielkopolskiej Brygady Rezerwowej. Wraz ze zmianą nazwy pułku, odszedł również major Roman Witorzeniec, który objął 10 marca 1920 roku dowództwo 51 pułku piechoty, z którym walczył w wojnie polsko – bolszewickiej. 51 pułkiem piechoty dowodził do 1922 roku, po czym w 1924 roku otrzymał przeniesienie do 43 pułku Strzelców Kresowych w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku.
W 1924 roku został awansowany na podpułkownika, w 1925 roku został dowódcą 44 pułku Strzelców Kresowych w Równem, zaś w 1927 roku otrzymał kolejny awans do stopnia pułkownika. Do 1935 rok służył w 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Gnieźnie, a następnie od listopada 1935 roku w Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie.
Po kampanii wrześniowej przedostał się przez Rumunię na Bliski Wschód, gdzie przebywał między innymi w Palestynie. Do września 1945 roku pełnił funkcję zarządcy Jednostek Terytorialnych na Bliskim Wschodzie, następnie był Komendantem Ośrodka Rezerwowego do końca 1947 roku. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii i demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł 5 lutego 1962 roku.
Roman Witorzeniec został pośmiertnie awansowany na generała brygady 19 marca 1962 roku przez prezydenta RP Augusta Zaleskiego.
Zdjęcia:
Roman Witorzeniec, pułkownik WP, dowódca 44 Pułku Strzelców Kresowych – fotografia portretowa, data wydarzenia: 1922 – 1938, sygnatura: 1-W-625, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, domena publiczna;
Ogólnopolskie Zawody Strzeleckie w Krakowie – Do zebranych przemawia pułkownik Roman Witorzeniec, data wydarzenia: lipiec 1938 roku, sygnatura: 1-S-2946-6, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, domena publiczna.