Ten traktat mógł zaważyć na losach Polski

Wydarzenie, jakim było zawarcie w 1656 roku traktatu w Radnot bez wątpienia miało znaczący wpływ na późniejsze dzieje Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ta pierwsza próba rozbioru terytorium Polski mimo, że zakończyła się niepowodzeniem, okazała się w skutkach katastrofalna. Upadek gospodarczy i kulturalny Polski, utrata Prus Książęcych, osłabienie kraju wykorzystane przez Rosję, miały bez wątpienia wpływ na wydarzenia, które rozegrały się pod koniec XVIII wieku.

To co w 1656 roku nie udało się: Szwecji, elektorowi brandenburskiemu, Bohdanowi Chmielnickiemu, Bogusławowi Radziwiłłowi oraz władcy Siedmiogrodu – Jerzemu II Rakoczemu, z powodzeniem przeprowadziły w 1772, 1793 i 1795 roku – Rosja, Prusy i Austria.

362 lata temu, 6 grudnia 1656 roku na zamku w Radnot podpisano traktat, na mocy którego król szwedzki Karol X Gustaw miał przyłączyć do swojego królestwa: Inflanty, Kurlandię, Prusy Królewskie, Kujawy, północne Mazowsze oraz Żmudź. Bohdan Chmielnicki – przywódca kozackiego powstania chciał wreszcie stworzyć niepodległą Ukrainę, z kolei Bogusław Radziwiłł miał uzyskać województwo nowogrodzkie. Teren Wielkopolski, Warmii, województwa sieradzkiego i łęczyckiego oraz ziemi wieluńskiej miały stać się łupem wielkiego elektora Fryderyka Wilhelma.

Polska mimo traktatu rozbiorowego pozostać miała królestwem pod rządami księcia siedmiogrodzkiego – Jerzego II Rakoczego. W myśl postanowień z Radnot, Rakoczy miał przejąć Małopolskę i część Mazowsza z Warszawą, a także zostać królem Polski.

Więcej na temat traktatu w Randot w artykule "Traktat w Radnot. Proba rozbioru Polski"

Zdjęcie: Jerzy II Rakoczy, źródło: Wikimedia Commons.