HISTORIA - KARTKA Z KALENDARZA - 5 KWIETNIA

5 kwietnia 1941 roku zmarł Franciszek Kleeberg, dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie we wrześniu 1939 roku.

Franciszek Kleeberg był dowódcą Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, która stoczyła ostatni bój w Wojnie Obronnej pod Kockiem. 5 października 1939 roku wobec niewystarczającej ilości amunicji, żywności oraz lekarstw zdecydował poddać się Niemcom. Mimo to bitwa została uznana za zwycięstwo oręża polskiego w zakończonej klęską Wojnie Obronnej.

Kleeberg pochodził z rodziny patriotycznej, studiował w Wojskowej Akademii Technicznej w Austrii, ukończył Wyższą Szkołę Strzelecką Artylerii oraz pobierał naukę w Szkole Sztabu Generalnego w Wiedniu. W 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich, od 1916 roku był szefem Sztabu III Brygady Legionów. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie szkolił się we Francji między innymi w elitarnej École Supérieure de Guerre.

W 1928 roku otrzymał awans na generała brygady, objął dowództwo Okręgu Korpusu nr III w Grodnie, później od 1938 roku dowodził Okręgiem Korpusu nr IX w Brześciu nad Bugiem. W czasie Wojny Obronnej we wrześniu 1939 roku – od 9 września objął dowództwo nad Samodzielną Grupą Operacyjną „Polesie”. Walczył jako jej dowódca pod Kockiem, gdzie stoczył ostatni bój w Wojnie Obronnej, zakończony 5 października 1939 roku.

Po bitwie dostał się do niewoli niemieckiej. Przetrzymywany był w Oflagu IVB Königstein koło Drezna, już wówczas chorował na serce. Zmarł 5 kwietnia 1941 roku w niemieckim szpitalu wojskowym, a pochowano go na cmentarzu w Neustadt. W 1969 roku jego prochy przeniesiono na cmentarz wojskowy w Kocku. Pośmiertnie awansowano go na generała dywizji.

Zdjęcie: Komendant Wyższej Szkoły Wojennej, płk Louis Faury w towarzystwie płk. Franciszka Kleeberga (w środku) i mjr. Pilleganda (stoi), data wydarzenia: 1926 rok, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, sygnatura: 1-W-809.