HISTORIA - KARTKA Z KALENDARZA - 22 CZERWCA

22 czerwca 1941 roku III Rzesza Niemiecka zaatakowała Związek Radziecki, rozpoczynając tym samym plan Barbarossa.

Operacja Barbarossa była kluczowym sprawdzianem dla niemieckich czołgów. Do ataku na najgroźniejszego rywala III Rzeszy Niemieckiej przeznaczono prawie 3700 czołgów. Miały one stanowić trzon wojsk, które zaatakowały ogromny obszar od Leningradu po Sewastopol nad Morzem Czarnym. Blitzkrieg w wydaniu rosyjskim był dla całego świata szokiem. Prędkość z jaką poruszały się wojska niemieckie była oszałamiająca. Wszystko jednak zmieniło się, kiedy w Rosji zapanowała zimowa aura. Braki lub niedostatek paliwa spowodował, że wiele niemieckich jednostek bojowych ugrzęzło w Rosji.

Brak wyposażenia zimowego, paliwa, uzupełnień wobec ogromnych strat jakich Wehrmacht doznawał głęboko w Rosji, spowodowało, że niemiecka ofensywa najpierw straciła na impecie, a później stanęła. Mimo to w 1942 roku niemieckie czołgi wciąż odnosiły zwycięstwa, jak w kampanii letniej w 1942 roku, docierając nawet po szczyt Elbrusu w górach Kaukazu. Wówczas jednak przyszły również pierwsze klęski – niezdobycie roponośnych pól Baku i nieudana odsiecz kotła w Stalingradzie, gdzie 6. Armia Friedricha Paulusa pozostawała w okrążeniu.

W lutym 1943 roku Wehrmacht doznał największej klęski na froncie wschodnim – pod Stalingradem. Bitwa pod Stalingradem z uwagi na ogrom zaangażowanych sił i środków, trwająca prawie pół roku, od 23 sierpnia 1942 roku do 2 lutego 1943 roku, zaliczana jest do największych batalii II wojny światowej. Zwycięstwo Armii Czerwonej pod Stalingradem przyspieszyło klęskę III Rzeszy Niemieckiej w Związku Radzieckim i miało ogromny wpływ na losy wojny na froncie wschodnim.

Stalingrad był punktem zwrotnym w działaniach na froncie wschodnim. Armia niemiecka została zatrzymana i zniszczona, co uniemożliwiło jej zdobycie roponośnych pól naftowych Kaukazu, zablokowanie transportu wodnego na Wołdze, a także zajęcie ideologicznie ważnego dla Józefa Stalina miasta. Z kolei dla Hitlera, który przez cały czas odmawiał Paulusowi zgody na wycofanie się, a później kapitulację, klęska pod Stalingradem jeszcze bardziej pogłębiła jego niechęć do wyższych dowódców Wehrmachtu, którzy byli dla niego niewiarygodni, tym bardziej, że Hitler licząc na samobójstwo Paulusa, tylko dlatego awansował go do stopnia feldmarszałka. Dla Führera liczyła się ideologia i polityczne znaczenie walk pod Stalingradem. Hitler nie godząc się na wycofanie 6. Armii pozostawił na pastwę losu tysiące niemieckich żołnierzy, z których w latach pięćdziesiątych XX wieku do Niemiec powróciło zaledwie około 6 tysięcy z nich.

Do kolejnej klęski wojsk niemieckich, która przeważyła szalę zwycięstwa na stronę Związku Radzieckiego doszło pod Kurskiem od 5 lipca do 23 sierpnia 1943 roku. Była to największa bitwa pancerna II wojny światowej, która zakończyła się klęską wojsk pancernych III Rzeszy i oznaczała definitywny koniec wojny błyskawicznej, a tym samym początek końca Rzeszy Niemieckiej.

Zdjęcie: Działania wojenne pod Moskwą. Kolumna czołgów PzKpfw III wśród pól, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, Autor: Thiede; Data wydarzenia: października 1941 roku, sygnatura: 2-884.