HISTORIA - KARTKA Z KALENDARZA - 16 MAJA

16 maja 1902 roku urodził się jeden z najwybitniejszych polskich tenorów, żołnierz 1 Pułku Strzelców Bytomskich - Jan Kiepura.

 

Jan Kiepura urodził się w Sosnowcu, gdzie ukończył Gimnazjum Państwowe im. Stanisława Staszica. Mając 14 lat wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, zaś w lecie 1919 roku wstąpił do formowanego w Zagłębiu Dąbrowskim i Częstochowie 1 Pułku Strzelców Bytomskich, gdzie był żołnierzem w stopniu plutonowego. Pobyt w pułku Jana Kiepury był dość krótki, bowiem po miesiącu został odkomenderowany do 11 Pułku Strzelców armii generała Hallera – do wsi Łosień koło Ząbkowic. Warto dodać, że Kiepura był również uczestnikiem powstań śląskich, po których ukończył klasę maturalną oraz rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Rozpoczął także naukę śpiewu u profesora Wacława Brzezińskiego, który rekomendował go do Teatru Wielkiego w Warszawie.

Początek kariery nie był jednak udany dla Jana Kiepury, który został usunięty z Teatru Wielkiego przez dyrektora Emila Młynarskiego za niesubordynację oraz przebijanie się swym głosem przez chór, jak również wyrzucony ze studiów prawniczych za zaniedbania w nauce. Mimo to udaje mu się zdobyć angaż we Lwowie, a następnie w Poznaniu, gdzie zaczęto poznawać się na jego talencie. W 1925 roku wraca do Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie Młynarski angażuje go jako solistę, a jego występy w operach: „Faust”, „Straszny Dwór” czy „Halka” przynoszą mu sławę.

Jan Kiepura rozpoczął błyskotliwą karierę w Polsce, ale również w Europie i na świecie. Śpiewał w La Scali w Mediolanie, w Paryżu, Londynie, Pradze, Wenecji, Berlinie, Buenos Aires oraz  Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Poza sukcesami na najważniejszych scenach świata Jan Kiepura rozpoczął także karierę filmową, która przyniosła mu równie wielki rozgłos, co występy na deskach oper i teatrów.

Po tym jak wybuchła II wojna światowa związał się z Francją oraz Stanami Zjednoczonymi, gdzie w 1946 roku przyjął obywatelstwo amerykańskie. Jego kariera z każdym rokiem się rozwijała, śpiewał nie tylko w Europie, Stanach Zjednoczonych, ale również w Ameryce Południowej. Po wojnie odwiedził Polskę, po raz pierwszy w 1958 roku, a za każdym razem był witany przez tłumy Polaków, pamiętając swojego największego i najlepszego tenora, który zawsze utożsamiał się ze swoim krajem, rodzinnym miastem – Sosnowcem oraz Warszawą.

Jan Kiepura zmarł 15 sierpnia 1966 roku w swoim mieszkaniu w Harrison, w amerykańskim stanie Nowy Jork. Zgodnie z jego życzeniem jego ciało zostało przewiezione do Polski i spoczęło na warszawskich Powązkach.

Jan Kiepura, śpiewak. Fotografia portretowa, źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe, data wydarzenia: 1930 – 1936, sygnatura: 1-K-8215-3.