HISTORIA - KARTKA Z KALENDARZA - 15 WRZEŚNIA

15 września 1697 roku August II Mocny został w katedrze wawelskiej koronowany na króla Polski.

August II Mocny był jednym z najdłużej panujących królów w Polsce. Do pamięci potomnych przeszedł jako mocarz, który łamał podkowy w rękach, pił na umór i przede wszystkim uwielbiał towarzystwo płci pięknej. O romansach, kochankach, metresach i licznym potomstwie do dziś krążą legendy.

Rządy w Polsce objął w 1697 roku, kiedy po bezkrólewiu spowodowanym śmiercią zwycięzcy spod Wiednia – Jana III Sobieskiego doszło do walki o polski tron. Elekcja Augusta II Mocnego odbywała się w otoczce skandalu. W tym samym czasie bowiem na króla Polski prymas Radziejowski ogłosił kontrkandydata – francuskiego księcia Conti. W elekcję włączył się również syn zmarłego Jana III Sobieskiego – Jakub, ale jego kłótnie z rodziną o majątek po zmarłym ojcu zaszkodziły jego szansom na elekcję. O tym, kto miał utrzymać się na tronie decydowała koronacja. Tutaj również doszło do skandalu, bowiem August II Mocny był jednym polskim królem, dla którego wykradziono insygnia koronne ze skarbca na Wawelu. Jego rywal książę Conti mimo, że został ogłoszony przez interrexa – prymasa Radziejowskiego, królem Polski nie spieszył się z przyjazdem do naszego kraju. Kiedy już to zrobił i przybył do Polski było za późno. Tym samym obóz prymasa Radziejowskiego poniósł klęskę, zaś August II mógł spokojnie objąć długoletnie, lecz burzliwe rządy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Fryderyk August, bo takie imiona otrzymał na chrzcie późniejszy król Polski August II urodził się 12 maja 1670 roku. Wychowywany początkowo na dworze matki został następnie oddany pod opiekę: Krzysztofa Bernhardiego i Wolfa Kaspra von Klengela. Obaj nauczyciele mieli ogromny wpływ na przyszłego króla Polski. Przysposobili mu znajomość łaciny, francuskiego i włoskiego oraz zainteresowanie architekturą. Po powrocie do rodzinnego kraju książę wiódł życie kawalerskie, które jednak zakończyło się wraz z planami małżeńskimi jego ojca, zakończonymi w 1693 roku ślubem z Krystyną Eberhardyną, córką margrabiego w Bayreuth. To z tego związku urodził się późniejszy następca i drugi z rodu Wettynów króla Polski – Augusta III.

Kolejną zmianą w życiu Fryderyka Augusta była w rok po ślubie, w 1694 roku informacja  o śmierci brata Jana Jerzego VI. Tym samym Fryderyk August jako następca został elektorem saksońskim, obejmując rządy w bogatym kraju, jakim niewątpliwie była Saksonia. Zmiana w życiu politycznym młodego elektora oznaczała dla niego nie tylko możliwość wykazania się jako dowódcy wojskowego (biorąc udział w latach 1695-1696 w wojnie z Turcją), ale także sprzyjała okazjom do podróży, a tym samym poznania nowych kobiet, które już wkrótce stały się jedną z najważniejszych rozrywek Fryderyka Augusta. Los sprzyjał elektorowi saksońskiemu, zarówno w życiu rodzinnym, jak i politycznym. W 1696 roku jego żona urodziła mu następcę i późniejszego króla Polski – Fryderyka Augusta II (Augusta III), zaś w 1697 roku elektor saksoński został obrany pierwszym z dynastii Wettynów na tronie Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Niestety, jak pokazała historia rządy Augusta II Mocnego w Polsce nie przysporzyły naszemu państwu nic dobrego. Większość z potomnych to właśnie jego i jego syna Augusta III obwinia za późniejszy upadek Rzeczypospolitej i rozbiory, które na 123 lata wymazały nasz kraj z mapy Europy. Jednym z takich wydarzeń było wciągnięcie Polski do wielkiej wojny północnej, która nie tylko została spustoszona przez wojska szwedzkie Karola XII, ale przede wszystkim została uzależniona od swego wschodniego sąsiada – Rosji. Klęski militarne i niepowodzenia na arenie międzynarodowej August II Mocny rekompensował sobie na balach, maskaradach, suto zakrapianych ucztach oraz w łóżku ze swymi kochankami i metresami, których u jego boku nigdy nie brakowało.

Zdjęcie: Portret Augusta II Mocnego, króla Polski, elektora saksońskiego, artysta: Nicolas de Largillière, data: około 1714 – 1715 rok, zbiór: Nelson-Atkins Museum of Art, za Wikimedia Commons, domena publiczna.