Bitwa, która zmieniła bieg II wojny światowej

76 lat temu pod Stalingradem trwała jedna z największych i najważniejszych bitew II wojny światowej. Wojska 6 Armii generała Friedricha Paulusa wykrwawiały się w stalingradzkim kotle, a mimo to Adolf Hitler kategorycznie odmawiał zgody na kapitulację wojsk niemieckich.

W III Rzeszy Święta Bożego Narodzenia i Sylwester 31 grudnia 1942 roku obchodzono jak co roku, jednak pod Stalingradem rozgrywał się dramat obydwu walczących stron. Nikt wówczas nie spodziewał się, że miesiąc później, 31 stycznia 1943 roku będący już feldmarszałkiem Paulus podda się Rosjanom, wprawiając tym samym Hitlera w furię.

Setki tysięcy zabitych, rannych, zaginionych, zmarłych z głodu, w wyniku chorób i mrozu, a także wziętych do niewoli. Jej bilans jest tragiczny, a jeszcze latem 1942 roku żołnierze Wehrmachtu i 6 Armii generała Friedricha Wilhelma Paulusa /później awansowanego do stopnia feldmarszałka/ szli na podbój Związku Radzieckiego pewni siebie, że nic i nikt nie może im zagrozić. Zaledwie pół roku później okazało się, że byli świadkami jednej z największych i najważniejszych bitew, która była pierwszą wielką klęską III Rzeszy Niemieckiej na froncie wschodnim. 76 lat temu, na przełomie 1942/1943 roku pod STALINGRADEM rozgrywała się bitwa, która zmieniła bieg II wojny światowej.

Bitwa /operacja/ stalingradzka rozpoczęła się 23 sierpnia 1942 roku, kiedy niemieckie samoloty dokonały bombardowania miasta. Stalingrad w wyniku nieustannych nalotów bombowych został obrócony w ruinę, a walczący żołnierze musieli toczyć krwawe boje o każdą ulicę i budynek do tego stopnia, że w wielopiętrowych budynkach jedną część zajmowali Niemcy, zaś inną Rosjanie. Szczególną rolę w bitwie pod Stalingradem odegrali również snajperzy, którzy byli postrachem obydwu walczących stron.

W pierwszych miesiącach walk zdecydowaną przewagę uzyskali Niemcy, którzy zajęli praktycznie całe miasto, jednak 19 listopada 1942 roku do kontrofensywy w ramach operacji „Uran” przeszła Armia Czerwona, która doprowadziła 22 listopada do okrążenia niemieckich wojsk pod Stalingradem . W „kotle stalingradzkim” oprócz Niemców znalazły się także sojusznicze wojska wśród których byli głównie Włosi, Rumuni oraz Węgrzy. Z każdym dniem sytuacja wojsk niemieckich i ich sojuszników pogarszała się.

Brak żywności, leków, choroby oraz mróz zbierały krwawe żniwo. Żołnierzom stale zmniejszano racje żywnościowe, co powodowało ich osłabienie i większą podatność na choroby, zwłaszcza tyfus i czerwonkę. Mimo zapewnień Hermana Göringa, szefa Luftwaffe, że niemieckie samoloty zdołają dostarczyć oblężonej 6 Armii dowóz niezbędnych materiałów – paliwa, amunicji, ale przede wszystkim żywności – były to tylko mrzonki. Niemieckie transporty były niewystarczające, co prowadziło do jeszcze większych strat wśród żołnierzy niemieckich, którym brakowało amunicji, paliwa oraz żywności i leków.

Ciąg dalszy artykułu już wkrótce.

Zdjęcia:

1. Generał Friedrich Paulus - Bundesarchiv, Bild 183-B24575 / Mittelstaedt, Heinz / CC-BY-SA 3.0

2. Niemiecka piechota podczas walk ulicznych w Stalingradzie - Bundesarchiv, Bild 146-1971-107-40 / CC-BY-SA 3.0

3. Samolot Junkers Ju 87 podczas bombardowania Stalingradu - Bundesarchiv, Bild 183-J20509 / CC-BY-SA 3.0